Wat betekent verlengde minderjarigheid en welke zijn de gevolgen ervan?

Het stelsel van verlengde minderjarigheid werd ingevoerd in 1973, om een soepele oplossing te bieden aan de toestand van bepaalde mentaal gehandicapten.

De rechtbank kan iemand in een staat van verlengde minderjarigheid plaatsen die, volgens de termen van de wet, 'ongeschikt is en schijnt te zullen blijven om zichzelf te leiden en zijn goederen te beheren, wegens een staat van geestelijke onvolwaardigheid, aangeboren of begonnen tijdens de vroege kinderjaren, en gekenmerkt door een uitgebleven ontwikkeling van de gezamenlijke vermogens van verstand, gevoel en wil'.

Iemand die door de rechtbank in staat van verlengde minderjarigheid werd geplaatst, wordt gelijkgesteld aan een minderjarige beneden de 15 jaar, zowel ten aanzien van het beheer van zijn goederen als ten aanzien van zijn persoon.

Zolang de ouders leven blijft hij onder het ouderlijk gezag. Na het overlijden van één van de ouders oefent de overlevende ouder verder het ouderlijk gezag uit, zoals voor iedere minderjarige. Na overlijden van beide ouders wordt een voogd aangesteld door de vrederechter van de woonplaats van de verlengde minderjarige, bij voorkeur onder de naaste familieleden.

De persoon in verlengde minderjarigheid kan geen enkele rechtshandeling stellen.

Alle daden van beheer worden door zijn ouders, zijn overlevende ouder of zijn voogd gesteld. Daden van beschikking (b.v. verkoop, lenen, in hypotheek geven,...) evenals andere belangrijke daden (een nalatenschap verwerpen of aanvaarden onder voorrecht van boedelbeschrijving, een schenking aanvaarden, aankoop van een onroerend goed,...) kunnen enkel gesteld worden mits uitdrukkelijke toestemming van de vrederechter.

De instelling van de verlengde minderjarigheid bezorgt dus een statuut aan personen die, zonder krankzinnig te zijn, toch niet voor zichzelf kunnen zorgen. De mogelijkheid een voogd aan te duiden, hetzij bij testament, hetzij bij verklaring voor de notaris of voor de vrederechter, geeft bovendien aan de ouders de geruststelling zelf de persoon te kunnen aanduiden die na hun dood, verantwoordelijk zal zijn voor de zorg voor hun gehandicapt kind.